Uitdrijving in naam van klimaathysterie: de Maasai van Tanzania moeten wijken

Uitdrijving in naam van klimaathysterie: de Maasai van Tanzania moeten wijken

Bron: https://report24.news/vertreibung-im-namen-der-klimahysterie-tansanias-maasai-muessen-weichen/

Tegenwoordig zien we een bijzonder geraffineerde vorm van modern kolonialisme. Wat er in het Oost-Afrikaanse Tanzania gebeurt, laat je sprakeloos achter en werpt een fel licht op de schaduwkanten van de zogenaamd nobele klimaatagenda. CO2-certificaten leveren nu eenmaal veel geld op.

De Tanzaniaanse regering is begonnen met het verdrijven van meer dan 110.000 leden van het Maasai-volk uit het Ngorongoro-reservaat. Het officiële excuus: natuurbehoud. De bittere werkelijkheid: het draait om winstgevende CO2-certificaten en lucratief safaritoerisme. “De regering doet er alles aan om de lokale gemeenschappen te verstikken en meer geld te verdienen aan toerisme en trofeejacht,” verklaart Maasai-herder Moloimet Olemoko aan de Britse krant The Telegraph. Zijn woorden klinken als een wanhopige schreeuw tegen de cynische vermenging van klimaatactie en winstbejag.

Ten zuiden van Ngorongoro verkoopt een bedrijf genaamd Carbon Tanzania al CO2-certificaten voor ongeveer 110.000 hectare land – precies daar waar de Maasai al generaties lang hun kuddes hoeden. In februari werd een andere deal ter waarde van 120.000 dollar gesloten met Kilombero North Safaris, waardoor de Maasai geen toegang meer hebben tot drie van hun traditionele bosgebieden. De geschiedenis herhaalt zich: in de jaren 1950 werden de Maasai al verdreven uit de Serengeti – toen nog onder het mom van klassiek natuurbehoud. Tegenwoordig dienen “moderne” klimaatprojecten als voorwendsel voor hun verdrijving.

Dit patroon is inmiddels wereldwijd te zien: van Kenia tot Thailand, van Congo tot Cambodja – overal worden inheemse volkeren in naam van klimaatbescherming van hun land verdreven. Rob Williams van de Universiteit van Arizona vat het treffend samen: “Deze zogenaamde natuurbehoudsplannen worden voornamelijk aangestuurd door buitenlandse belangen, met weinig aandacht voor de rechten van de lokale bevolking”.

Wat we hier meemaken, is niets minder dan klimaatkolonialisme in zijn puurste vorm. Terwijl het Westen met de aankoop van CO2-certificaten zijn groene geweten afkoopt, worden de mensen ter plaatse beroofd van hun bestaansmiddelen. De Maasai betalen de prijs voor onze klimaatboetedoening.

De ironie van het verhaal: juist de mensen die al eeuwenlang in harmonie met de natuur leven, worden nu in naam van milieubescherming verdreven. Hun traditionele levenswijze, die generaties heeft doorstaan, wordt als een bedreiging afgeschilderd – terwijl winstgevende safari-lodges en CO2-projecten als “duurzaam” worden geprezen.

De Maasai verzetten zich: tienduizenden hebben al de toegangswegen tot het Ngorongoro-gebied geblokkeerd. Maar tegen de onheilige alliantie van de regering, internationale bedrijven en vermeende klimaatbeschermers hebben ze een zware strijd te voeren. Hun lot is een waarschuwend voorbeeld van hoe klimaatfanatisme kan worden verdraaid tot een instrument van onderdrukking.